در انتظار خوابم و صد افسوس 
خوابم به چشم باز نمی آید 
اندوهگین و غمزده می گویم 
شاید ز روی ناز نمی آید 
چون سایه گشته خواب و نمی افتد 
در دامهای روشن چشمانم
می خواند آن نهفته نامعلوم 
در ضربه های نبض پریشانم 
مغروق این جوانی معصوم 
مغروق لحظه های فراموشی 
مغروق این سلام نوازشبار 
در بوسه و نگاه و همآغوشی 
می خواهمش در این شب تنهایی 
با دیدگان گمشده در دیدار 
با درد ‚ درد ساکت زیبایی 
سرشار ‚ از تمامی خود سرشار 
می خواهمش که بفشردم بر خویش 
بر خویش بفشرد من شیدا را 
بر هستیم بپیچد ‚ پیچد سخت 
آن بازوان گرم و توانا را 
در لا بلای گردن و موهایم 
گردش کند نسیم نفسهایش 
نوشد بنوشد که بپیوندم 
با رود تلخ خویش به دریایش 
وحشی و داغ و پر عطش و لرزان 
چون شعله های سرکش بازیگر 
در گیردم ‚ به همهمه ی در گیرد 
خاکسترم بماند در بستر 
در آسمان روشن چشمانش 
بینم ستاره های تمنا را 
در بوسه های پر شررش جویم 
لذات آتشین هوسها را 
می خواهمش دریغا ‚ می خواهم 
می خواهمش به تیره به تنهایی 
می خوانمش به گریه به بی تابی 
می خوانمش به صبر ‚ شکیبایی 
لب تشنه می دود نگهم هر دم 
در حفره های شب ‚ شب بی پایان 
او آن پرنده شاید می گرید
بر بام یک ستاره سرگردان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: